Door de harde, tot zelfs stormachtige wind en de vele regen, hebben de dahliavelden van verschillende corsogroepen het flink te verduren gehad.

Zo ook ons dahliaveld. Na het onstuimige weer hebben we met veel ongeloof ons dahliaveld aanschouwd.

Het huilen stond ons nader dan het lachen kan ik je vertellen. Dit, omdat we al zoveel werk in ons land hadden gestoken om maar een zo hoog mogelijke opbrengst van de bloemen te krijgen. Werk aan de winkel. Met een aantal mensen de schouders eronder zetten en dan, redden wat er te redden valt. Heel voorzichtig de plat geslagen dahlia's weer overeind proberen te krijgen (voor foto's klik op deze link) en deze veel steun te laten krijgen door extra linten en steundraden en dan maar hopen dat het verder weer goed komt. Kwestie van afwachten dus. De eerste pluk betrof een gering aantal kratjes. De tweede pluk diende zich aan en we konden vaststellen dat de inspanning van het extra onderhoud werd beloond. Goed nieuws dus. Door een groot aantal mensen werd er geplukt en na de koffie was de klus al snel geklaard en er werden met gemak honderdenacht plus één kratje van het land geplukt. Klasse!

Gelukkig is er nog meer goed nieuws te melden. We schieten al lekker op met de bouw van onze wagen en liggen nagenoeg weer op schema. Er wordt hier en daar nog aan de wagen gelast maar diverse delen zijn al van karton voorzien en zelfs enkele delen zijn al met papier gewit. Vooral de jeugd laat zien wat ze allemaal in petto hebben, maar vooral dat ze er plezier in hebben en dat kunnen we merken. Er heerst een prima sfeer. Nog even en dan staat het corso voor de deur, maar voor het zover is moet er nog veel werk worden verzet. Ik wens dan ook iedereen veel plezier en succes toe met alles wat nog moet worden gedaan.

Groeten,

Tonny