Prachtig weer was het de 24e mei om de stekken te poten.

Een paar avonden daarvoor hadden we de stekken uit de kas gehaald en naar het land vervoerd.

 

De stekken waren in de kas flink gegroeid en het was de hoogste tijd dat ze op het land kwamen te staan. We zouden 's ochtends om 9:00 uur beginnen. Diegene die de gaten in het land staken waarin de stekken kwamen, liepen in het begin flink uit. Want op dat moment waren er maar 2 personen die de gaten opvulden met de stekken. 't Lechtenvoords kwartiertje deed zijn naam wel weer eer aan. Geleidelijk verscheen de een na de ander. Al snel was de situatie omgedraaid. Diegene die de gaten staken moesten alle zeilen bijzetten om de “stekkers” voor te blijven. Onderwijl werd er gezellig gekletst en hard doorgewerkt. Voor we het in de gaten hadden waren alle stekken gepoot. Op naar de koffie.

 

Bouwavonden

Nadat de maquettepresentatie was geweest, werd er gestart met de bouw van de wagen.

Net zoals vorige jaar en dat jaar daarvoor mochten we gebruik maken van de ruimte bij Lurvink. Al snel waren de eerste onderdelen in elkaar gelast. Er werd netjes volgens tekeningen geknipt, gebogen en gelast. Plotseling deed er zich een nieuwe ontwikkeling voor. Begin mei kwam er aan de Newtonstraat 4 een hal leeg te staan die wij mogen gebruiken om te bouwen. Dit kwam als een geschenk uit de hemel want nu konden wij ook al starten met de constructie van het onderstel. Terwijl de ene ploeg zich bezig hield met de opbouw van de wagen, begon de andere ploeg aan het bouwen van de constructie op het onderstel. Tijdens één van de bouwavonden zat ik aan de tafel in de kantine een stukje te schrijven voor deze rubriek. Met genoegen luisterde en keek ik naar hoe er werd gebouwd. Geen probleem is te groot of er is wel een oplossing. We kennen allen de term creatief boekhouden, deze term had ook kunnen heten creatief wagenbouwen. Er werd met zoveel enthousiasme gelast dat de “stop” (smeltzekering) eruit ging, waardoor iedereen even in het duister tastte. Een nieuwe “stop” erin en weer gaan met die banaan. Na een hele avond in touw te zijn geweest, begint op een gegeven moment de maag toch wat te knorren. Ook de inwendige mens moet zo op z'n tijd worden verzorgd. Dus de beller is sneller, even wat bestellen en al gauw liet iedereen het zich goed smaken. Hiermee was er weer een einde gekomen aan een gezellige bouwavond, maar we kijken alweer uit naar de volgende.

(Voor foto's klik op deze link)

 

Groeten,

 

Tonny