Op vrijdag 25 april stond gepland dat de knollen de grond in moesten.

Een hele groep enthousiastelingen was dan ook op het land aanwezig om de knollen te poten.

Het weer werkte goed mee. Een lekkere temperatuur en er vielen slechts een paar druppels regen wat voor een aangename verkoeling zorgde. Alvorens de knollen konden worden gepoot moesten deze eerst uit de droogbakken in de kratten worden verpakt. Dit bleek dit jaar een niet al te grote klus te zijn want er waren een hoop knollen die de winteropslag niet hadden overleefd. De oorzaak hiervan is waarschijnlijk dat de knollen toch nog te nat in de winteropslag zijn gekomen. Ook speelt mee dat het najaar en de winter wel erg vochtig zijn geweest.

De knollen die het hadden overleefd werden dan ook netjes in de kratten gelegd, zodat deze naar het land konden worden vervoerd. Daar stond de trekker al klaar die de sleuven zou gaan trekken in het land. Kink in de kabel. Wel een trekker maar geen trekkerbestuurder, onze bestuurder was zelf nog onderweg met de vrachtwagen en zou een uurtje later arriveren (files, opstoppingen en een hoop narigheid op de weg zijn nu eenmaal niet van te voren bekend) en aangezien de techniek en electronica op deze trekkervoertuigen ook de overhand heeft genomen kon niemand deze trekker besturen. Een uurtje duimendraaien is ook niet wat, tenslotte is het om 22:00 uur al weer donker. Dus lekker ouderwets met z'n allen weer aan het batsen langs de draad. Teamwork, een ander woord kan ik niet bedenken. Zo snel gingen de knollen de grond in. Geregeld hoorde men roepen “droad”. Diegene die de knollen in de gestoken gaten moesten gooien konden het tempo maar nauwelijks bijhouden, 'T ging van een leien dakje. (voor foto's klik op deze link) Net voordat het donker was zaten de laatste knollen erin. De snowcap hadden we voor het laatst bewaard, konden we toch nog zien in het donker waar die moesten komen.

Het gereedschap en de kratten waren netjes opgeruimd, dus tijd voor een lekker bakje koffie. Hierna keerde iedereen met een voldaan gevoel huiswaarts. Nu is het wachten totdat de stekken groot genoeg zijn zodat deze de grond in kunnen.

Groeten,

Tonny